”Χρόνια Πολλά! Καλό Δεκαπενταύγουστο σε όλους ! Βοήθειά μας, η Παναγία”

Λιθογραφία (εικόνα) της Κοιμήσεως της Θεοτόκου παλαιωμένη σε ξύλο πεύκου με τρέσες.

Καθημερινά, και σχεδόν ασυνείδητα, επικαλούμαστε τ’ όνομά της:

Συμβαίνει κάτι κακό; Αγωνιούμε; Αγχωνόμαστε; Πονάμε;”Αχ, Παναγιά μου, βοήθησέ με…Παναγιά μου, βάλε το χέρι σου…σκέπασέ με, δώσε μου δύναμη…” .

Συμβαίνει κάτι καλό; ”Αχ, Παναγιά μου, σ’ ευχαριστώ! Τό’ κανες πάλι το θαύμα σου!”

Στα πορτοφολάκια μας, στη θήκη από τα κινητά μας…στο αυτοκίνητό μας…θα βρίσκεται και μια εικονίτσα της Παναγιάς μας…

Και ο πιστός λαός για να δείξει την αγάπη του και την ευγνωμοσύνη του, της αποδίδει πάρα πολλά ονόματα: Γλυκοφιλούσα, Τριχερούσα Γαλακτοτροφούσα, Πορταϊτισσα, Προυσσιώτισσα, της Αγιάσου, του Κύκκου, Παρθένος Μαρία, Γοργοϋπήκοος, Άξιον Εστί, Γλυκοφιλούσα, Γρηγορούσα, Ελευθερώτρια, η Δαμάστα, Θεοσκέπαστη, του Κάστρου, της Τήνου, Σουμελά, Μαλεβή, Μεγαλόχαρη, Μυρτιδιώτισσα, Οδηγήτρια, των Αγγέλων η Κυρία, Καταφυγή, Πάντων χαρά, Πονολύτρια, Πελεκητή, Ρόδον το Αμάραντο, Τρυπητή, Χρυσοπηγή, Αχιβάδαινα και Καβουράδαινα (!), Ζωοδόχος Πηγή, Παραμυθία, Νερατζιώτισσα, Θαλασσινή, Φοβερά Προστασία, Μήτερ Θεού, Ηγουμένισσα, Φανερωμένη, της Αγιάσου, ο Γλυκασμός των Αγγέλων, των πάντων Προστασία…και τόσα άλλα…

Σύμφωνα με την παράδοση της θρησκείας μας, η Παναγιά μας είναι η Πρέσβειρα των ουρανών, που νύχτα και ημέρα παρακαλεί και μεσιτεύει για όλους τους ανθρώπους.

Και γνωρίζουμε ότι «πολλά ισχύει δέησις Μητρός προς ευμένειαν Δεσπότου».

Αυτός είναι ο λόγος που η Εκκλησία μας σε όλες τις ακολουθίες της παρακαλεί και λέγει: «Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς».

Το γραφείο του ΣΕΠ της ΔΔΕ Φθιώτιδος, εύχεται σε όλους τους μαθητές και στις οικογενειές τους : ” Χρόνια πολλά ! Η Παναγία να είναι βοηθός και αρωγός σε κάθε προσπάθεια, να σκέπει και να φρουρεί όλους , να φωτίζει και να μεσιτεύει για τον καθένα και για όλους, ώστε να προοδεύετε και να γεύεστε τους καρπούς των κόπων σας!”

{Λίγα λόγια για την κοίμισή της : Η Κοίμησις της Υπεραγίας Θεοτόκου συνέβη στην οικία του Ευαγγελιστή Ιωάνννη. Σύμφωνα με την εκκλησιαστική παράδοση η Παναγία πληροφορήθηκε τον θάνατό της από έναν άγγελο Κυρίου τρεις ημέρες προτού αυτός συμβεί και άρχισε να προσεύχεται στο όρος των Ελαιών. Όταν εκοιμήθη η Μαρία, δεν ήταν όλοι οι Απόστολοι παρόντες στα Ιεροσόλυμα επειδή κήρυτταν τον λόγο του Χριστού. Θεία νεφέλη τους άρπαξε και τους έφερε κοντά στην Παναγία. Οι Απόστολοι μετέφεραν την Θεοτόκο στον κήπο της Γεθσημανής και την έθαψαν. Μοναδικός απών ήταν ο Απόστολος Θωμάς, ο οποίος ζήτησε να ανοιχτεί ο τάφος για να προσκυνήσει το Σώμα της Θεοτόκου. Πράγματι, μετά από τρεις ημέρες άνοιξαν τον τάφο και έκπληκτοι οι Απόστολοι διαπίστωσαν ότι η Παναγία είχε αναστηθεί. Πάνω στον τάφο της χτίστηκε μεγαλοπρεπής ναός, που αποδίδεται στην Αγία Ελένη. Μετά την καταστροφή του, ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Μαρκιανός με τη δεύτερη σύζυγό του Πουλχερία έχτισαν ένα νέο ναό, που διατηρείται μέχρι σήμερα.

Η εικόνα της Κοίμησις της Θεοτόκου παρουσιάζει την Παναγία ξαπλωμένη να κοιμάται γαλήνια και να έχει τα χέρια σταυρωμένα εμπρός στο στήθος. Γύρω από το νεκρικό κρεβάτι βρίσκονται οι Απόστολοι, με τον Πέτρο να στέκεται κοντά στο κεφάλι της και τον Παύλο κοντά στα πόδια της. Η ψυχή της Θεοτόκου απεικονίζεται ως σπαργανωμένο βρέφος, την οποία κρατάει ο Ιησούς, ζωγραφιζόμενος πάνω από το φέρετρο και στο μέσο της εικόνας.

Η Κοίμησις της Θεοτόκου είναι Θεομητορική εορτή των Χριστιανικών Εκκλησιών και εορτάζεται με ιδιαίτερη λαμπρότητα σε πολλά μέρη της Ελλάδας. Ονομάζεται μάλιστα και Πάσχα του καλοκαιριού. Η Κοίμησις της Παναγίας εορταζόταν αρχικά στις 13 Αυγούστου και από το 460 μ.Χ. στις 15 Αυγούστου εκάστου έτους.}

Απολυτίκιον

Ήχος α΄

Εν τη γεννήσει την παρθενίαν εφύλαξας, εν τη κοιμήσει τον κόσμον, ου κατέλιπες Θεοτόκε, μετέστης προς την ζωήν, Μητήρ υπάρχουσα της ζωής, και ταις πρεσβείαις ταις σαις λυτρουμένη, εκ θανάτου τας ψυχάς ημών.

Αφήστε μια απάντηση Ακύρωση απάντησης