20 Νοεμβρίου-Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού: Τι πρέπει να αλλάξει για να γίνονται σεβαστά

20 Νοεμβρίου-Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού: Τι πρέπει να αλλάξει για να γίνονται σεβαστά

Η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού αναγνωρίζει ότι η παιδική ηλικία είναι μια ευάλωτη στιγμή και ότι τα παιδιά χρειάζονται ειδική φροντίδα και προστασία.

Η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού αναγνωρίζει ότι η παιδική ηλικία είναι μια ευάλωτη στιγμή και ότι τα παιδιά χρειάζονται ειδική φροντίδα και προστασία. Υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το 1989 με σκοπό να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονται τα παιδιά, μετατρέποντάς τους από παθητικούς αποδέκτες φιλανθρωπίας σε ανθρώπινα όντα με ξεχωριστά δικαιώματα.

Είναι το πρώτο παγκόσμιο σύνολο νομικά δεσμευτικών δικαιωμάτων που ισχύουν για όλα τα παιδιά. Αν και έχει επικυρωθεί από κάθε χώρα της γης, με εξαίρεση τις Ηνωμένες Πολιτείες, και είναι η πιο ευρέως επικυρωμένη συμφωνία για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην παγκόσμια ιστορία, κατάφωρες παραβιάσεις των δικαιωμάτων των παιδιών γίνονται παγκοσμίως και καθημερινά.

«Παραβιάσεις εντοπίζονται παντού και αφορούν όλα τα δικαιώματα των παιδιών. Δυστυχώς, δυσμενείς παράγοντες που παραμένουν αναλλοίωτοι, ή που επανέρχονται σε χώρες που φαινομενικά τις είχαν ξεπεράσει, θέτουν σε διαρκή κίνδυνο τα παιδιά και τα δικαιώματά τους. Για παράδειγμα η φτώχεια (1 στα 6 παιδιά στον πλανήτη ζει σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας) αποτελεί κομβικό σημείο παραβιάσεων των δικαιωμάτων των παιδιών. Εξαιτίας της πάρα πολλά παιδιά, όχι μόνο δεν έχουν ένα αξιοπρεπές επίπεδο ζωής (όπως ορίζει το άρθρο 27 της Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού), άλλα εγκαταλείπουν το σχολείο, αναγκάζονται να δουλέψουν, εκτίθενται σε πάσης φύσης εκμετάλλευση», τονίζει μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Πάνος Χριστοδούλου, γενικός διευθυντής του Δικτύου για τα Δικαιώματα του Παιδιού, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού που τιμάται στις 20 Νοεμβρίου.

Όπως λέει ο κ. Χριστοδούλου «το βασικότερο είναι να δημιουργηθεί μια κουλτούρα σεβασμού των δικαιωμάτων. Αυτό μπορεί να συμβεί μόνο με την εκπαίδευση όλων στα δικαιώματα των παιδιών. Είναι πολύ σημαντικό να τα γνωρίσουν σε βάθος όλοι, ενήλικες και ανήλικοι, όχι μόνο ως άρθρα ενός νόμου υπερνομοθετικής ισχύος αλλά ως στάση ζωής. Μέσα από τη διαρκή εκπαίδευση όλων μπορεί να γίνει κατανοητή η σημασία των δικαιωμάτων και πόσο σημαντικά είναι για τη ζωή και ευημερία κάθε παιδιού. Αν κατανοήσουμε τα δικαιώματα των παιδιών υπάρχει ελπίδα να δοθεί περισσότερη έμφαση στην πρόληψη της προστασίας των παιδιών παρά στην καταστολή των παραβιάσεων, υπάρχει ελπίδα να δημιουργηθεί μια ολοκληρωμένη πολιτική ατζέντα για το παιδί και να εκπονηθεί (επιτέλους) ένα πλήρες και εφαρμόσιμο σχέδιο δράσης (με συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα, κοστολογήσεις και οριοθετημένους στόχους που έχουν βασιστεί σε ακριβή στατιστικά στοιχεία). Αν κατανοήσουμε τα δικαιώματα του παιδιού υπάρχει ελπίδα να δημιουργηθούν πολιτικές διασφάλισης των παιδιών που θα τηρούνται σε κάθε φορέα που έχει έστω και ελάχιστη επαφή με παιδιά. Αν κατανοήσουμε τα δικαιώματα του παιδιού υπάρχει ελπίδα να αποκτήσουμε στην πράξη φιλικές πόλεις για το παιδί αλλά και φιλική δικαιοσύνη, φιλική εκπαίδευση, φιλικά ΜΜΕ, φιλική οικογένεια κοκ».

Στην Ελλάδα, η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού έχει κυρωθεί εδώ και τριάντα χρόνια αλλά είναι ακόμα πολλά αυτά που πρέπει να γίνουν για την επίτευξη του στόχου.

«Πρέπει να αλλάξει η νοοτροπία που θέλει τα παιδιά άβουλα πλάσματα, χωρίς δικαίωμα γνώμης, πλήρως εξαρτώμενα και έρμαια της βούλησης ενηλίκων. Κι όμως, τα παιδιά έχουν το δικαίωμα να συμμετέχουν -και να ακούγονται- σε όλες τις αποφάσεις που τα αφορούν ή τα επηρεάζουν. Μαζί πρέπει να αλλάξουν και οι νοοτροπίες που δεν αποδέχονται την ισότητα των φύλων, τη διαφορετικότητα, που αναγνωρίζουν ως φορείς δικαιωμάτων μόνο “τα δικά μας παιδιά” και όχι των άλλων», καταλήγει ο κ. Χριστοδούλου.

Παιδί και Ατζέντα 2030

Οι 17 Παγκόσμιοι Στόχοι Βιώσιμης Ανάπτυξης (SDGs) υιοθετήθηκαν από ηγέτες το 2015 στοχεύουν στη διασφάλιση της ισότητας, εξασφαλίζοντας ότι όλοι έχουν ίδιες ευκαιρίες στην ζωή, σε κάθε χώρα έως το 2030.

Σύμφωνα με την Unicef, η επίτευξη και των 17 SDGs έχουν να κάνουν με τη βελτίωση της ζωής για όλους, παιδιά και ενήλικες. Ωστόσο, ορισμένοι από τους στόχους αυτούς έχουν ιδιαίτερη σημασία για την ευημερία των παιδιών, όπως είναι αυτός για την μηδενική φτώχεια, που προβλέπει μείωση κατά το ήμισυ της αναλογίας ανδρών, γυναικών και παιδιών όλων των ηλικιακών ομάδων, που ζουν σε συνθήκες φτώχειας.

Ανάλογος είναι και ο στόχος για την μηδενική πείνα που περιλαμβάνει τον τερματισμό της πείνας και τη διασφάλιση της πρόσβασης όλων των ανθρώπων σε ασφαλή, θρεπτική και επαρκή τροφή, συμπεριλαμβανομένων των βρεφών.

Ενδεικτικός είναι ακόμα ο στόχος για ποιοτική εκπαίδευση που προβλέπει την διασφάλιση της ελεύθερης πρόσβασης όλων των κοριτσιών και αγοριών σε ισότιμη και ποιοτική πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση που οδηγεί σε συναφή και αποτελεσματικά μαθησιακά οφέλη και εκείνος για την εξάλειψη όλων των επιζήμιων πρακτικών, όπως ο παιδικός και αναγκαστικός γάμος και ο ακρωτηριασμός των γυναικείων γεννητικών οργάνων.

Οι ηγέτες δεσμεύτηκαν ακόμα για την λήψη άμεσων και αποτελεσματικών μέτρων για την εξάλειψη της αναγκαστικής εργασίας, τη μορφή σύγχρονης δουλείας και της εμπορίας ανθρώπων, τη διασφάλιση της απαγόρευσης και εξάλειψης των χειρότερων μορφών παιδικής εργασίας, συμπεριλαμβανομένης της στρατολόγησης και της χρήσης παιδιών-στρατιωτών, καθώς και να δώσει τέλος σε όλες τις μορφές της παιδικής εργασίας, μέχρι το 2025.

Ο σχολικός εκφοβισμός

Πρόκειται για μία από τις σοβαρότερες μορφές παραβίασης των δικαιωμάτων των παιδιών.

Όπως λέει μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η δρ Αντωνία Τορρένς, Γενική Διευθύντρια του Κέντρου Κοινωνικής Δράσης και Καινοτομίας (ΚΜΟΠ) και δημιουργός του Προγράμματος Live Without Bullying, σύμφωνα με μια πανελλαδική έρευνα του υπουργείο Παιδείας το 29% των μαθητών έχουν ασκήσει βία σε βάρος συμμαθητή τους σε ήπια- μέτρια συχνότητα, το 10% των μαθητών έχουν υπάρξει θύματα ενδοσχολικής βίας από τους συμμαθητές τους είτε από μεγαλύτερα παιδιά. Επίσης, ένα ποσοστό που υπερβαίνει πλέον το 1/3 των μαθητών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης έχουν πέσει θύμα σχολικού εκφοβισμού από τους συμμαθητές τους. Η Ελλάδα κατατάσσεται στην τέταρτη θέση παγκοσμίως ανάμεσα σε 41χώρες, στο ποσοστό των συνολικών μαθητών που έχουν υπάρξει μάρτυρες σε γεγονός σχολικού εκφοβισμού σε βάρος συμμαθητή/τριας τους.

«Σημειώνουμε ότι από το 2015 και μετά τα ποσοστά του σχολικού εκφοβισμού έχουν αυξηθεί, ιδιαίτερα κατά την επιστροφή των παιδιών στα σχολεία μετά την πανδημία, χωρίς να έχει γίνει ακόμα μια πανελλαδική έρευνα για να γνωρίζουμε τους ακριβείς αριθμούς», επισημαίνει η κ. Τορρένς.

Με τη δράση του ΚΜΟΠ Live WithoutBullying που ξεκίνησε το 2015 μέσω της διαδικτυακής συμβουλευτικής πλατφόρμας και αργότερα της εφαρμογής για κινητά τηλέφωνα -τύπου android-έχουν βοηθηθεί πάνω από 30.000 άτομα-παιδιά και ενήλικες.

«Επίσης από το 2016 και μετά, ένας μεγάλος αριθμός εκπαιδευτικών, γονέων και εφήβων έχουν παρακολουθήσει τις διαδικτυακές ξεχωριστές εκπαιδεύσεις που έχουν δημιουργηθεί γι’ αυτούς και που μπορούν να τις βρουν στην πλατφόρμα του LWB και να τις παρακολουθήσουν κάνοντας μία πολύ απλή εγγραφή. Το γεγονός ότι όλες οι εκπαιδεύσεις μας είναι πιστοποιημένες από το υπουργείο Παιδείας και το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής, έχει βοηθήσει πολύ στη διάδοση του προγράμματος», λέει η κ. Τορρένς και μιλά επίσης και για το τι μπορεί να προσφέρει το πρόγραμμα αυτό στους εκπαιδευτικούς που καλούνται να αντιμετωπίσουν τα περιστατικά: «Στις διαδικτυακές εκπαιδεύσεις που έχουν δημιουργηθεί και είναι εύκολα προσβάσιμες και δωρεάν για όλους, εξηγούνται όλα τα διαθέσιμα εργαλεία και τεχνικές που οι εκπαιδευτικοί μπορούν να χρησιμοποιούν στο καθημερινό έργο τους, τόσο σε επίπεδο αντιμετώπισης, αλλά και ιδιαίτερα της πρόληψης της βίας και του εκφοβισμού, που είναι βασικά και η ουσία της παρέμβασης».

Παράλληλα ξεκινά και μια νέα διαδικτυακή εκπαίδευση που απευθύνεται και σε εκπαιδευτικούς και σε οικογένειες για την πρόληψη και αντιμετώπιση του σχολικού εκφοβισμού υπό την αιγίδα της COFACE. «Το καινοτόμο στοιχείο αυτής της νέας διαδικτυακής εκπαίδευσης, είναι ότι μέσω των διαδραστικών εκπαιδευτικών εργαλείων που χρησιμοποιεί, δίνει την δυνατότητα στους εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων να αντιληφθούν και να αφομοιώσουν βήμα προς βήμα τόσο τις τεχνικές πρόληψης αλλά και της αντιμετώπισης του εκφοβισμού. Είναι ένα εκπαιδευτικό καινοτόμο εργαλείο ουσιαστικής σημασίας που ο κάθε εκπαιδευτικός πρέπει να μάθει να χρησιμοποιεί στην καθημερινότητά του», καταλήγει η κ. Τορρένς.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Πηγή: https://www.circogreco.gr/2022/11/20/pagkosmia-imera-gia-ta-dikaiomata-tou-paidiou-ti-prepei-na-allaxei-gia-na-ginontai-sevasta/

Τα Δικαιώματα των Παιδιών:

πώς μπορούμε να τα διαφυλάξουμε;

Το 1989 η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών αποφάσισε ομόφωνα την θέσπιση της Διεθνής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού (Convention on the Rights of the Child), η οποία τέθηκε σε ισχύ στις 2 Σεπτεμβρίου του 1990 και στην Ελλάδα κυρώθηκε στις 2 Δεκεμβρίου του 1992 με τον Ν. 2101/92. Η σύμβαση αυτή καθορίζει τα δικαιώματα τα οποία θα πρέπει να απολαμβάνουν όλα τα παιδιά και οι έφηβοι κάτω των 18 ετών, ανεξάρτητα από το χρώμα, τη θρησκεία, το φύλο, τη γλώσσα, την καταγωγή ή την κοινωνική θέση. Τα δικαιώματα αυτά, νομικά κατοχυρωμένα, εξασφαλίζουν την ευημερία και την ομαλή σωματική και ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών σε όλα τα στάδια της εξέλιξης από την γέννηση ως την ενηλικίωση.

Συνοπτικά παραθέτουμε τα σημαντικότερα από τα δικαιώματα αυτά όπως αναφέρονται στην εν λόγω σύμβαση.

Σύμφωνα με την Διεθνή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού όλα τα παιδιά έχουν δικαίωμα:

  • Σε ένα όνομα, μια ταυτότητα, μια εθνικότητα.
  • Να ζουν με τους γονείς τους, να ανήκουν σε μια οικογένεια.
  • Να προστατεύονται από απαγωγή.
  • Να λένε τη γνώμη τους και να μοιράζονται τις σκέψεις τους.
  • Να κάνουν τις δικές τους επιλογές σε θρησκεία, πιστεύω, φίλους. Καθήκον των γονιών είναι να τα βοηθήσουν να επιλέξουν το καλύτερο για εκείνα.
  • Να έχουν ιδιωτική ζωή.
  • Να λαμβάνουν πληροφορίες και ερεθίσματα σημαντικά για την ανάπτυξη και ευημερία τους.
  • Να προστατεύονται από το να πάθουν κακό.
  • Να λάβουν φροντίδα, προστασία ακόμα και να υιοθετηθούν όταν οι γονείς δεν είναι κατάλληλοι για την ανατροφή τους.
  • Να λάβουν εκπαίδευση και φροντίδα σε περίπτωση αναπηρίας.
  • Να λαμβάνουν τα απαραίτητα για την υγιεινή και τη διαβίωση τους (καθαρό νερό, φαγητό, στέγαση, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη).
  • Να λαμβάνουν την κατάλληλη εκπαίδευση.
  • Να παίζουν και να ξεκουράζονται.
  • Να προστατεύονται από εργασία που τα βλάπτει καθώς και από ναρκωτικές ουσίες.
  • Να προστατεύονται από τη σεξουαλική κακοποίηση, την εκμετάλλευση και την σκληρή τιμωρία.
  • Να μην καταταγούν στο στρατό και να μη πολεμήσουν αν είναι κάτω των 15 ετών.
  • Να λάβουν βοήθεια σε περίπτωση που κάποιος τους πληγώσει η κακομεταχειριστεί.
  • Να λαμβάνουν νομική υποστήριξη όταν χρειάζεται.

Γιατί παραβιάζονται τα Δικαιώματα των Παιδιών;Τι χρειάζεται να κάνουμε;

Αν και τα παραπάνω δικαιώματα εξασφαλίζουν την ομαλή διαβίωση και ευημερία των παιδιών, δυστυχώς ακόμα και στις μέρες μας πολλά από αυτά συνεχίζουν να παραβιάζονται για πλήθος παιδιών ανά τον κόσμο, ενώ ταυτόχρονα η ελλιπής κοινωνικο-προνοιακή μέριμνα και η σιωπηλή αποδοχή του κοινωνικού περίγυρου, οδηγούν σε παιδιά τραυματισμένα, παραμελημένα, κακοποιημένα, παιδιά που υποφέρουν καθημερινά από την αδυναμία των ενηλίκων να τα φροντίσουν όπως τους αξίζει. Τα ίδια αυτά τα παιδιά ως ενήλικες θα συνεχίσουν να παραβιάζουν με τη σειρά τους τα δικαιώματα των δικών τους παιδιών, διαιωνίζοντας έτσι έναν αέναο φαύλο κύκλο.

Πέρα από οποιοδήποτε επομένως νομικό πλαίσιο ή σύμβαση, το σημαντικότερο στοιχείο που οδηγεί στην εξασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων γενικότερα, είναι η βιωματική εμπειρία.

Άνθρωποι οι οποίοι έχουν λάβει φροντίδα ως παιδιά, που κατάφεραν να αναγνωρίσουν τον εαυτό τους ως άτομα άξια αγάπης και προσοχής μέσα από τις σχέσεις τους με τα σημαντικά για εκείνους πρόσωπα, θα μπορέσουν αντίστοιχα να μεταδώσουν αγάπη, σεβασμό και προστασία σε κάποιον άλλο. Αντίθετα όσων οι βασικές ανάγκες έχουν αγνοηθεί και καταπατηθεί, δεν γνωρίζουν πώς να προστατέψουν τα δικαιώματα άλλων ατόμων για τα οποία έχουν την ευθύνη. Φυσικά σε κάθε κανόνα υπάρχουν και οι εξαιρέσεις, όμως πέρα από οποιαδήποτε σύμβαση, αυτό που χρειάζεται είναι η εκπαίδευση των γονέων, των εκπαιδευτικών και όλων όσων άλλων εμπλέκονται στην ανατροφή των παιδιών. Το κράτος, οι κοινωνικές υπηρεσίες, οι ειδικοί υγείας οφείλουν να μεταφέρουν γνώσεις, λύσεις ακόμα και φροντίδα στους ενηλίκους εκείνους οι οποίοι έχουν αναλάβει με τη σειρά τους τη φροντίδα ενός παιδιού. Μόνο έτσι θα μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι όλα τα παιδιά θα απολαμβάνουν τα δικαιώματα τους, την παιδική τους ηλικία και θα εξελίσσονται σε όσο το δυνατόν πιο ανεξάρτητους, χαρούμενους και υπεύθυνους ενήλικες.

Ιωάννα Κούρια Ψυχολόγος MSc – Ψυχοθεραπεύτρια – Τραυματοθεραπεύτρια

Πηγή: https://www.psycholozin.gr/video-psychologias/dikaiwmata-paidiwn.html

 

Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού

Για 30 χρόνια η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού προστατεύει παιδιά και εφήβους από ευάλωτες καταστάσεις

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *