Ο ΜΗΝΑΣ ΑΠΡΙΛΙΟΣ ( ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ, ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ, ΜΟΥΣΙΚΗ, ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ, ΘΡΗΣΚΕΙΑ )
 |
| Ο Απρίλης του Γ. Τσαρούχη |
Ονομασίες του μήνα Απρίλη
Ο Απρίλης είναι ο τέταρτος μήνας του χρόνου κατά το Ιουλιανό και το Γρηγοριανό Hμερολόγιο, ο όγδοος κατά το Εκκλησιαστικό που αρχίζει τον Σεπτέμβριο, ο δεύτερος κατά το παλαιό ρωμαϊκό ημερολόγιο, και ο δέκατος στο αττικό ημερολόγιο ο οποίος ονομάζονταν Μουνιχιών και αντιστοιχούσε στο χρονικό διάστημα 24 Μαρτίου-22 Απριλίου του Γρηγοριανού ημερολογίου. Ο Απρίλιος περιλαμβάνει 30 ημέρες.
Οι Λατίνοι τον ονόμασαν Aprilis απ’ το aperio= ανοίγω (apertus= ανοικτός και Apertio= Άνοιξη). μια που όλη η φύση ξαναγεννιέται από το βαθύ χειμωνιάτικο ύπνο του χιονιού και τον αφιέρωσαν στη θεά Αφροδίτη.
Απρίλης και άνοιξη, Απρίλης και Πάσχα είναι για τον ελληνικό λαό σχεδόν αξεχώριστα.
Γι’ αυτό τον είπαν και Ανοιξιάτη και Αιγιωργίτη, απ’ τη μεγάλη γιορτή που περιλαμβάνει, και Κερασάρη, εκεί που πρωτοβγαίνουν τα κεράσια.
Η ελληνική παράδοση ονομάζει τον Απρίλη και «Λαμπριάτη», γιατί συνήθως το μήνα αυτό γιορτάζουμε το Πάσχα, τη μεγαλύτερη χριστιανική γιορτή της Ορθοδοξίας.
Η περίοδος της Μεγάλης Σαρακοστής, με την ψαλμωδία των Χαιρετισμών, ολοκληρώνεται την Παρασκευή που στις εκκλησίες ψάλλουν τον Ακάθιστο Ύμνο και ακολουθούν η Ανάσταση του Χριστού.
Ο Απρίλιος στην αρχαιότητα
Ο Απρίλιος μέχρι την εποχή του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Ιουλίου Καίσαρα περιελάμβανε 29 ημέρες και από τότε 30. Το 65 μ. Χ. ο Νέρων προσπάθησε, χωρίς επιτυχία, να μετονομάσει τον Απρίλιο σε Νερώνιο (Neronius) σε ανάμνηση της σωτηρίας του μετά από μια αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας του στην οποία συμμετείχε και ο δάσκαλός τουΣενέκας, που τελικά αυτοκτόνησε για να αποφύγει τον εξευτελισμό.
Πολλές, πάντως, ήσαν οι γιορτές των αρχαίων Ρωμαίων οι οποίες ήσαν αφιερωμένες σε διάφορους θεούς τους, όπως στην Αφροδίτη και τον Απόλλωνα (την 1η Απριλίου), στηνΚυβέλη (τα Μεγαλήσια΄ από τις 4 έως τις 10 Απριλίου), ενώ στις 22 Απριλίου γιορτάζονταν (με ανάλογες κρασοκατανύξεις) τα Vinalia priora, οι πρώτες γιορτές κρασιού του έτους. Στα τέλη του μήνα ξεκινούσαν επίσης και τα Floralia, τα Ρωμαϊκά Ανθεστήρια, προς τιμήν της θεάς της βλάστησης και της Άνοιξης, της Flora.
Πρωταπριλιά
Με την 1η μέρα του Απρίλη το πρώτο έθιμο: το πρωταπριλιάτικο ψέμα. Καθένας αυτή τη μέρα προσπαθεί να ξεγελάσει τον άλλον με κάποιο αθώο ψέμα. Όλοι το’ χουν για γούρι να ξεγελάσουν κάποιον.
Με τα πρωταπριλιάτικα ψέματα άλλοτε παραπλανούσαν τα στίφη των φοβερών δαιμόνων.
Τους ξεγελούσαν για να χτυπάν αλλού, μακριά από τα δένδρα τους, όσο να λιώσουν οι δαίμονες και να χαθούν με τα τελευταία χιόνια.
Υπάρχουν διάφορες θεωρίες για τις ρίζες του εθίμου της Πρωταπριλιάς.
Μπορεί η πρώτη αναφορά να εμφανίζεται σε βρετανικό μυθιστόρημα του 14ου αιώνα, παρ’ όλα αυτά οι περισσότεροι ερευνητές ισχυρίζονται ότι το έθιμο είναι πολύ παλαιότερο. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι τα πρωταπριλιάτικα ψέματα έχουν τις ρίζες τους στους Κέλτες, οι οποίοι, παρότι ήξεραν ότι ο Απρίλιος ήταν κακός μήνας για ψάρεμα, κάθε χρόνο ξεκινούσαν τα ταξίδια τους την πρώτη του μηνός. Καθώς επέστρεφαν με άδεια δίχτυα στα χωριά τους, αναγκάζονταν να ψεύδονται όταν οι συντοπίτες τους τους ρωτούσαν για την… ψαριά τους! Γάλλοι ερευνητές, πάντως, δηλώνουν πεπεισμένοι ότι το έθιμο της Πρωταπριλιάς προέρχεται από τη χώρα τους. Και αυτό γιατί μέχρι το 1564 οι Γάλλοι γιόρταζαν την Πρωτοχρονιά την πρώτη Απριλίου, έθιμο που ορισμένοι δυσκολεύτηκαν πολύ να ξεχάσουν, ενώ άλλοι ενημερώθηκαν για αυτή την αλλαγή αρκετά χρόνια αργότερα! Όταν, λοιπόν, η γιορτή μεταφέρθηκε την 1η Ιανουαρίου κάποιοι… δεν το ήξεραν και συνέχισαν να γιορτάζουν το νέο χρόνο τον Απρίλιο. Οι υπόλοιποι τους έστελναν δώρα για να τους κοροϊδέψουν.
| Το Καλαντάρι του Απριλίου από το Très riches heures du duc de Berry |
Σε άλλες περιοχές
Η ημέρα της… εξαπάτησης εμφανίζεται σε διάφορες περιοχές του κόσμου, ενώ πολλές φορές δεν γιορτάζεται την Πρωταπριλιά. Οι Ιρανοί κάνουν φάρσες τη 13η ημέρα της περσικής Πρωτοχρονιάς, πιο γνωστής ως Νεβρόζ, που πέφτει είτε την 1η είτε τη 2η ημέρα του Απρίλη. Ιστορικοί αναφέρουν ότι υπάρχουν αναφορές για το έθιμο αυτό από το 536 π.Χ. και ορισμένοι πιστεύουν ότι είναι το παλαιότερο έθιμο Πρωταπριλιάς που ζει μέχρι σήμερα.
Σε διάφορες ισπανόφωνες χώρες, η 28η Δεκεμβρίου είναι η «Ημέρα των Αγίων Αθώων»ή,αλλιώς, «DiadelosSantosInnocentes» και μικροί και μεγάλοι… σκαρφίζονται φάρσες για να κοροϊδέψουν ο ένας τον άλλο.
Το έθιμο αυτό εμφανίζεται και σε ορισμένες περιοχές του Βελγίου, ενώ η φλαμανδική παράδοση θέλει τα παιδιά να κλειδώνουν γονείς και δασκάλους έξω από το σπίτι ή τις σχολικές αίθουσες και να τους επιτρέπουν να μπουν μόνο σε περίπτωση που υποσχεθούν ότι θα τους κεράσουν γλυκά το βράδυ ή την επόμενη ημέρα.
Στην Κορέα, κατά τη διάρκεια της δυναστείας των Τζοσεόν, η βασιλική οικογένεια αλλά και τα μέλη της αυλής επιτρεπόταν να κάνουν φάρσες, ανεξάρτητα από την ιεραρχία, την πρώτη χιονισμένη ημέρα κάθε χρόνου. Εστελναν χιόνι μέσα σε μπολ στο επίδοξο θύμα τους και όποιος το λάμβανε εθεωρείτο ο ηττημένος του παιχνιδιού.
Στην ιταλική πρωτεύουσα η 1η Απριλίου είναι όπως όλες οι υπόλοιπες ημέρες του χρόνου αλλά η 25η Μαρτίου είναι γνωστή ως η Ρωμαϊκή Ημέρα Γέλιου. Την ημέρα εκείνη, οι Ρωμαίοι γιορτάζουν την ανάσταση του θεού Αττιδος.
Λίγες ημέρες αργότερα, την 31η Μαρτίου, διοργανώνεται το Φεστιβάλ Χούλι στην Ινδία.Οι παρευρισκόμενοι κάνουν πλάκες ο ένας στον άλλο και ζωγραφίζουν τα πρόσωπά τους για να γιορτάσουν την έλευση της άνοιξης!
Στην Ελλάδα διαφοροποιήθηκε το έθιμο και πήρε την γνωστή ελληνική χροιά . Η βασική ιδέα βέβαια παρέμεινε ίδια. Λέμε αθώα ψέματα με σκοπό να ξεγελάσουμε το «θύμα» μας. Σε κάποιες περιοχές της πατρίδας μας, θεωρούν ότι όποιος καταφέρει να ξεγελάσει τον άλλο, θα έχει την τύχη με το μέρος του όλη την υπόλοιπη χρονιά. Σε κάποιες άλλες πιστεύουν ότι ο «θύτης» θα έχει καλή σοδειά στις καλλιέργειες του.Όσο για το «θύμα», πιστεύεται ότι, σε αντίθεση με τον «θύτη», θα έχει γρουσουζιά τον υπόλοιπο χρόνο και πιθανότατα αν είναι παντρεμένος θα χήρεψει γρήγορα. Στη Θράκη το βρόχινο νερό της Πρωταπριλιάς θεωρείται θεραπευτικό και γι’ αυτό το μαζεύουν σε μπουκάλι και πίνει απ’ αυτό ο άρρωστος.
Στην Κομοτηνή, την παλιά Γκιουμουλτζίνα, λέγανε πως την πρωταπριλιά το είχαν σε καλό να γελούν, «για να γίνουν τα κουκούλια τους»,όταν, βέβαια, είχαν σηροτροφία (εκτροφή μεταξοσκωλήκων). Στην Τζαντώ της Ανατολικής Θράκης, είχανε, λέει, σε καλό να γελάσουν τον άλλον, για να κάνουν τα δέντρα καρπό. Μα κείνος που ξεγελιόταν το είχε σε κακό όλο το χρόνο θα ήτανε γελασμένος, κι αν ήταν παντρεμένος, θα χήρευε. Στην Άνδρο, πάλι, λένε ψέματα την 1η του Μάρτη κι όχι την Πρωταπριλιά !
Ο μήνας Απρίλιος
Ένα Ψηφιδωτό από τον αρχαίο Θύσδρο, το σημερινό el Djem της Τυνησίας. Το ψηφιδωτό, που χρονολογείται τον 3ο αι. μ.Χ., διακρίνεται σε τετράγωνα διάχωρα που γεμίζουν το πεδίο μαζί με φυτικά διακοσμητικά μοτίβα. Σε τέσσερις σειρές και τρεις στήλες διατάσσονται οι δώδεκα μήνες του χρόνου. Στην αρχή κάθε σειράς εικονίζεται το σύμβολο κάθε εποχής.
Τον Απρίλιο δύο άνδρες παίζουν κρουστά όργανα μπροστά σε μια κόγχη που φιλοξενεί ένα άγαλμα της Αφροδίτης: αναφορά στα Veneralia, γιορτή που λάμβανε χώρα την πρώτη του Απρίλη προς τιμή της θεάς.
Πηγή: www.lifo.gr