Strike (ταινία του 1925)

Απεργία
Απεργία
	Αφίσα του 1925 από τον Anton Lavinsky [ ru ]
Σκηνοθετημένο από	Σεργκέι Αϊζενστάιν
Γραμμένο από	Γρηγόρη Αλεξάντροφ; Ilya Kravchunovsky [ ru ]; Σεργκέι Αϊζενστάιν; Βαλέριαν Πλέτνιεφ;
Παράγεται από	Μπόρις Μίχιν [ ru ]
Πρωταγωνιστής	Γρηγόρη Αλεξάντροφ; Maksim Shtraukh; Μιχαήλ Γκομόροφ;
Κινηματογραφία	Εντουάρ Τις; Βλαντιμίρ Ποπόφ; Βασίλι Χβάτοφ;
Επεξεργάστηκε από	Σεργκέι Αϊζενστάιν
Εταιρεία παραγωγής	1ο Εργοστάσιο Goskino
Διανέμονται από	Γκοσκίνο-Goskino
Ημερομηνία κυκλοφορίας	28 Απριλίου 1925;
Χρόνος τρεξίματος	82 λεπτά
Χώρα	Σοβιετική Ένωση
Γλώσσες	Βωβή Ταινία; ρωσικοί μεσότιτλοι

Το Strike ( Ρωσικά : Стачка , ρωμανικά : Stachka ) είναι μια σοβιετική βωβή δραματική ταινία του 1925 σε σκηνοθεσία και μοντάζ του Σεργκέι Αϊζενστάιν . Το Strike , που προέρχεται από μια προτεινόμενη σειρά επτά μερών, με τίτλο “Towards Dictatorship of the Proletariat”,ήταν μια κοινή συνεργασία μεταξύ του Proletcult Theatre και του κινηματογραφικού στούντιο Goskino. Ως η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Αϊζενστάιν, σηματοδότησε τη μετάβασή του από το θέατρο στον κινηματογράφο και η επόμενη ταινία του Θωρηκτό Ποτέμκιν προέκυψε από τον ίδιο κύκλο ταινιών.

Διατεταγμένη σε έξι μέρη, η ταινία απεικονίζει μια απεργία το 1903 από τους εργάτες ενός εργοστασίου στην προεπαναστατική Ρωσία και την επακόλουθη καταστολή τους. Είναι περισσότερο γνωστό για μια σεκάνς προς την κορύφωση, στην οποία η βίαιη καταστολή της απεργίας διασταυρώνεται με πλάνα βοοειδών που σφάζονται και παρόμοιες μεταφορές ζώων χρησιμοποιούνται σε όλη την ταινία για να περιγράψουν διάφορα άτομα.

Μετά την κυκλοφορία του, το Strike έλαβε επαίνους από τους κριτικούς, αλλά πολλά κοινά μπερδεύτηκαν από το εκκεντρικό του στυλ. Έλαβε μικρή διεθνή διανομή μέχρι την επανεκτίμησή του κατά τις δεκαετίες του 1950 και του 1960. Τώρα αναγνωρίζεται ως ένα από τα πιο προσιτά έργα του Αϊζενστάιν και έχει μεγάλη επιρροή σε πολλούς από τους συγχρόνους του.

Περίληψη πλοκής

1:27:56CC

Απεργία

Η ταινία ξεκινά με μια ρήση του Βλαντιμίρ Λένιν :

Η δύναμη της εργατικής τάξης είναι η οργάνωση. Χωρίς οργάνωση των μαζών, ο προλετάριος δεν είναι τίποτα. Οργανωμένα είναι τα πάντα. Το να είσαι οργανωμένος σημαίνει ενότητα δράσης, ενότητα πρακτικής δραστηριότητας. ^[1]

На заводе всё спокойно / Στο εργοστάσιο όλα είναι ήσυχα

Χρησιμοποιώντας την τυπογραφία, η λέξη “но” (αλλά) προστίθεται στον τίτλο του κεφαλαίου που στη συνέχεια ζωντανεύει και διαλύεται σε μια εικόνα μηχανών σε κίνηση. ^[2] Η διοίκηση κατασκοπεύει τους εργάτες, εξετάζοντας μια λίστα πρακτόρων με ζωντανά κωδικά ονόματα. Εμφανίζονται χρονογραφήματα από αυτά. Οι συνθήκες είναι τεταμένες με τους ταραχοποιούς και τους μπολσεβίκους να σχεδιάζουν απεργία πριν από το καταλυτικό γεγονός.

Повод к стачке / Λόγος απεργίας

Κλέβεται ένα μικρόμετρο , με αξία 25 ρούβλια ή πληρωμή 3 εβδομάδων. Ένας εργάτης, ο Yakov, κατηγορείται για την κλοπή και στη συνέχεια απαγχονίζεται. Ακολουθούν μάχες και η εργασία σταματά. Οι εργάτες φεύγουν από την αίθουσα φρεζαρίσματος τρέχοντας και η αντίσταση συναντάται στο χυτήριο. Οι απεργοί πετούν πέτρες και χαλαρό μέταλλο μέσα από τα παράθυρα του χυτηρίου. Στη συνέχεια, κλειδωμένο μέσα στις πύλες του συγκροτήματος, το πλήθος αντιμετωπίζει το γραφείο. Ανοίγουν αναγκαστικά τις πύλες και αρπάζουν έναν διευθυντή που τον φέρνει με καρότσι σε ένα τροχόσπιτο και τους ρίχνει κάτω από ένα λόφο στο νερό. Το πλήθος διαλύεται.

Ένας αστυνομικός πραγματοποιεί επιδρομή στους εργάτες (πάνω) καθώς ένας μέτοχος στύβει το χυμό ενός λεμονιού (κάτω).

Завод замер / Το εργοστάσιο σβήνει

Το κεφάλαιο ξεκινά με πλάνα με παπάκια, γατάκια, γουρουνάκια και χήνες. Έπειτα, ένα παιδί ξυπνά τον πατέρα του για δουλειά ειρωνικά χωρίς να κάνει δουλειά, γελούν και γλεντάνε. Το εργοστάσιο φαίνεται άδειο και ακόμα με πουλιά να κυκλοφορούν μέσα. Τα παιδιά υποδύονται αυτό που είχαν κάνει οι πατεράδες τους, καροτσίζοντας μια κατσίκα σε έναν όχλο. Ο ιδιοκτήτης είναι απογοητευμένος από τις παραγγελίες που φτάνουν και το παγωμένο φυτό. Διατυπώνονται αιτήματα: 8ωρη εργάσιμη ημέρα, δίκαιη μεταχείριση από τη διοίκηση, αυξήσεις μισθών 30% και 6ωρη ημέρα για ανηλίκους. Οι μέτοχοι μπλέκονται με τον διευθυντή και διαβάζουν τις απαιτήσεις. Συζητούν περιφρονητικά ενώ καπνίζουν πούρα και πίνοντας ποτά. Προφανώς με εντολή των μετόχων, η αστυνομία εισέβαλε στους εργάτες και κάθονται να διαμαρτυρηθούν. Στη συνεδρίασή τους οι μέτοχοι χρησιμοποιούν την επιστολή ζήτησης ως κουρέλι για να καθαρίσουν μια διαρροή και ο λεμονοστύφτης μεταφορικά ^[3] αντιπροσωπεύει την πίεση που σκοπεύουν να ασκήσουν οι μέτοχοι στους απεργούς.

Стачка затягивается / Η απεργία λήγει

Προβάλλονται σκηνές με σχηματισμό ουράς σε ένα κατάστημα που είναι κλειστό και ένα μωρό που χρειάζεται φαγητό. Ένας καβγάς συμβαίνει σε ένα σπίτι μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας και στη συνέχεια φεύγει. Ένας άλλος άντρας ψάχνει στο σπίτι του για να πουλήσει αγαθά σε μια υπαίθρια αγορά, αναστατώνοντας την οικογένειά του. Μια αναρτημένη επιστολή δείχνει δημόσια την απόρριψη των αιτημάτων από τους διαχειριστές. Χρησιμοποιώντας μια κρυφή κάμερα σε ένα ρολόι τσέπης, ένας κατάσκοπος ονόματι «Κουκουβάγια» φωτογραφίζει κάποιον που κλέβει το γράμμα. Οι εικόνες μεταφέρονται σε άλλο κατάσκοπο. Ο άνδρας ξυλοκοπείται, αιχμαλωτίζεται και ξυλοκοπείται ξανά.

Провокация на разгром / Πρόκληση και καταστροφή

Η σκηνή ανοίγει με νεκρές γάτες να κρέμονται από μια κατασκευή. Παρουσιάζεται ένας χαρακτήρας, ένας «Βασιλιάς των κλεφτών», του οποίου ο θρόνος είναι φτιαγμένος από ένα εγκαταλελειμμένο αυτοκίνητο ανάμεσα σε σκουπίδια, και ο οποίος ηγείται μιας κοινότητας που ζει σε τεράστια βαρέλια θαμμένα μόνο με τα πάνω ανοίγματα πάνω από το έδαφος. Μετά από μια συμφωνία με έναν πράκτορα της τσαρικής αστυνομίας, ο «Βασιλιάς» προσλαμβάνει μερικούς προβοκάτορες από την κοινότητά του για να βάλουν φωτιά, να γκρεμίσουν και να λεηλατήσουν ένα κατάστημα ποτών. Πλήθος κόσμου συγκεντρώνεται στη φωτιά και χτυπάει ο συναγερμός. Το πλήθος φεύγει για να μην προκληθεί, αλλά οι πυροσβέστες τους επιτίθενται με τις μάνικες τους.

Εκτεταμένες λήψεις πλήθους που δραπετεύουν (πάνω) είναι μοντάζ με κοντινά πλάνα ενός ταύρου που σφάζεται (κάτω).

Liquidaciya / Εξολόθρευση

Ο κυβερνήτης στέλνει στρατό. Ένα παιδί περπατά κάτω από τα άλογα των στρατιωτών και η μητέρα του πηγαίνει να το πάρει και χτυπιέται. Ξεκινούν οι ταραχές και το πλήθος διώχνεται από μια σειρά από πύλες και φράγματα που κατευθύνονται προς το σφυρηλάτηση και μετά τα διαμερίσματά τους. Το πλήθος καταδιώκεται και μαστιγώνεται στα μπαλκόνια. Ένας αστυνομικός δολοφονεί ένα μικρό παιδί. Οι εργάτες οδηγούνται σε ένα χωράφι από τον στρατό και πυροβολούνται μαζικά. Αυτό φαίνεται με εναλλασσόμενα πλάνα της σφαγής μιας αγελάδας.

Cast -Πρωταγωνιστές

Maksim Shtraukh — Αστυνομικός κατάσκοπος
Grigori Aleksandrov — Επιστάτης εργοστασίου
Mikhail Gomorov — Εργάτης
Ι. Ιβάνοφ — Αρχηγός της αστυνομίας
Ivan Klyukvin [ ru ] — Επαναστάτης
Aleksandr Antonov — Μέλος της απεργιακής επιτροπής
Yudif Glizer [ ru ] — Βασίλισσα των κλεφτών
Ανατόλι Κουζνέτσοφ
Βέρα Γιανούκοβα
Vladimir Uralsky (ως V. Uralsky)
Misha Mamin

Παραγωγή

Ανάπτυξη

Ο συν-σεναριογράφος Grigori Aleksandrov (αριστερά) με τον σκηνοθέτη Sergei Eisenstein (δεξιά)

Πριν από το Strike , ο Eisenstein είχε εργαστεί κυρίως στο πειραματικό θέατρο , ως σχεδιαστής και σκηνοθέτης στο Proletcult Theatre . ^[4] Ο Boris Mikhin [ ru ] , επικεφαλής του πρώτου εργοστασίου Goskino, ήθελε να στρατολογήσει τον Eisenstein για να εργαστεί στον κινηματογράφο, αλλά η Proletcult ήθελε να τον κρατήσει. Διαπραγματεύτηκαν και αποφάσισαν μια κοινή συνεργασία, έναν κινηματογραφικό κύκλο που ονομάζεται «Προς τη Δικτατορία του Προλεταριάτου». ^[5] Ο κύκλος επρόκειτο να είναι ένα ιστορικό πανόραμα επικεντρωμένο στα διδάγματα που πήρε η ρωσική εργατική τάξη κατά την προεπαναστατική περίοδο, μέσα από πολιτικές δραστηριότητες όπως απεργίες και παράνομες εκδόσεις. Είχε επτά μέρη:Γενεύη-Ρωσία , Υπόγειο , Πρωτομαγιά , 1905 , Απεργία , Εξεγέρσεις και Αποδράσεις Φυλακών και Οκτώβριος . ^[6]

Από αυτά, το 1905 και το Strike αναγνωρίστηκαν ότι είχαν μαζική έκκληση. Η Strike επιλέχθηκε για να εισέλθει στην παραγωγή πρώτα ως κοινή παραγωγή μεταξύ της Proletcult και της Goskino. ^[7] Ένα από τα επεισόδια του 1905 θα επεκταθεί αργότερα για να σχηματίσει τη δεύτερη ταινία του Αϊζενστάιν, Θωρηκτό Ποτέμκιν . ^[8] Το σενάριο γράφτηκε από τους Valerian Pletnyov , Grigori Aleksandrov , Ilya Kravchunovsky [ ru ] και Eisenstein. Χρησιμοποίησαν απομνημονεύματα των Μπολσεβίκων και θησαυρούς ιστορικών τεκμηρίων ως πηγή υλικού για το σενάριο. ^[5]

Προπαραγωγή

Ο επικεφαλής του στούντιο Boris Mikhin σύστησε τον Eisenstein στον κινηματογραφιστή Eduard Tisse , ο οποίος είχε ξεκινήσει την καριέρα του ως εικονολήπτης ειδήσεων κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου . ^[7] Ο Αϊζενστάιν πέρασε αρκετούς μήνες ερευνώντας τους εργατικούς αγώνες. Πήρε συνεντεύξεις από απεργούς και ακτιβιστές, επισκέφτηκε εργοστάσια και διάβασε το μυθιστόρημα του Emile Zola Germinal . ^[9] Εργάστηκε στο σενάριο με την Esfir Shub στο σπίτι της. Ωστόσο, αφού έγινε επίσημα αποδεκτή την απομάκρυνε από το έργο. ^[10]

Ο Αϊζενστάιν έπαιξε πολλούς από τους ρόλους από το Θέατρο Proletcult . Ηθοποιοί και φοιτητές από το στούντιο γέμισαν άλλα μέρη και οι σκηνές του πλήθους γεμίζουν από εργάτες εργοστασίων από τη Μόσχα. ^[11]

Γυρίσματα

Η παραγωγή ξεκίνησε στις αρχές του 1924. ^[7] Το διοικητικό συμβούλιο του Goskino φοβόταν ότι ο Αϊζενστάιν θα παρήγαγε ένα «μοντάζ αξιοθέατων» χωρίς πλοκή. ^[12] Τον έβαλαν να ξεκινήσει με δοκιμαστικές λήψεις που έγιναν στο στούντιο τους στην οδό Zhitnaya [ ru ] στη Μόσχα. ^[13] Μετά από δύο ημέρες δοκιμαστικών γυρισμάτων, το διοικητικό συμβούλιο αποφάσισε να αφαιρέσει τον Αϊζενστάιν από το έργο. ^[12]Μόνο αφού ο Mikhin και ο Tisse εξασφάλισαν προσωπικά την ολοκλήρωση της ταινίας, ο Eisenstein έλαβε μια τρίτη δοκιμαστική λήψη και του επετράπη να συνεχίσει την παραγωγή. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, συνέχισε να τσακώνεται με το στούντιο για τεράστιες απαιτήσεις, όπως χίλια πρόσθετα για να σχηματίσει όχλο σε μια σκηνή από το πέμπτο μέρος. Μεγάλο μέρος του πληρώματος τον αγανακτούσε για την αυστηρή διαδικασία παραγωγής, αλλά ο Αϊζενστάιν γενικά δεν το γνώριζε. ^[14]

Στυλ και θέματα

Οι τροχοί είναι ένα επαναλαμβανόμενο οπτικό μοτίβο που συχνά συνδέεται με τους εργάτες.

Το Strike εφαρμόζει την αρχή του Eisenstein για «μοντάζ των αξιοθέατων». Αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια της δουλειάς του στο θέατρο, η αρχή ορίζει ότι κάθε στιγμή ενός έργου πρέπει να γεμίζει με έκπληξη και ένταση. ^[15] Το σημαντικό δοκίμιό του, Montage of Attractions , γράφτηκε μεταξύ της παραγωγής και της πρεμιέρας. ^[16]

Το μοντάζ του Αϊζενστάιν είναι γρήγορο, ακόμη και σε σύγκριση με άλλους σοβιετικούς σκηνοθέτες της εποχής. Το Strike έχει μέση διάρκεια πλάνου 2,5 δευτερόλεπτα, λιγότερο από το μισό από αυτό μιας τυπικής ταινίας του Χόλιγουντ. ^[17] Τα διαλύματα , που χρησιμοποιούνται παραδοσιακά για να υποδείξουν το πέρασμα του χρόνου μεταξύ των λήψεων, χρησιμοποιούνται αντί αυτού ως οπτικό εφέ. Σε ορισμένες σκηνές, η αναλογία διαστάσεων είναι δυναμική, με μάσκες μπροστά από την κάμερα να προστίθενται ή να αφαιρούνται για να αλλάξουν το καδράρισμα μιας λήψης. Η ταινία χρησιμοποιεί επίσης πολλαπλές εκθέσεις και λήψεις ίριδας . ^[15]^[18]

Ο Αϊζενστάιν χρησιμοποιεί πολλαπλά οπτικά μοτίβα που, αφού εδραιωθούν με τη μία πλευρά της σύγκρουσης, αλλάζουν κατά τη διάρκεια του αφηγηματικού τόξου. Από νωρίς, οι ταυτότητες των ζώων ξεχωρίζουν τους κατασκόπους της αστυνομίας και το να σπρώχνεις κατσίκα σε καρότσι ισοδυναμεί με την απόρριψη του διευθυντή του εργοστασίου. Στο τέλος της ταινίας, πλάνα ενός ταύρου που σφάζεται χρησιμοποιούνται για να συμβολίσουν τη βία κατά των εργατών. Εικόνες από λακκούβες και κολύμπι συνδέουν το νερό με τους εργάτες στην αρχή της ταινίας. Αργότερα, μια δυνατή βροχή εμφανίζεται κατά τη σύλληψη του πρώτου αρχηγού και οι πυροσβέστες επιτίθενται στους εργάτες με μεγάλους πίδακες νερού. Τα κυκλικά σχήματα συνδέονται αρχικά με τους εργάτες, μέσω εικόνων περιστρεφόμενων σφονδύλων και τουρμπινών. Κατά τη διάρκεια της απεργίας οι τροχοί σταματούν, και το μοτίβο επανεμφανίζεται ως οι κάννες στις οποίες μένουν οι προβοκάτορες και οι τροχοί του πυροσβεστικού οχήματος.^[19]

Έκδοση

Μια αφίσα του Mihály Biró [ hu ] για την κυκλοφορία της ταινίας στην Αυστρία

Αν και το Strike ολοκληρώθηκε στα τέλη του 1924, η κυκλοφορία του καθυστέρησε λόγω έλλειψης θετικών ταινιών. Η ταινία έκανε πρεμιέρα στο Λένινγκραντ την 1η Φεβρουαρίου 1925. ^[20]^[21] Είχε δημόσια προβολή στις 9 Μαρτίου και κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους στις 28 Απριλίου. ^[22] Στα χρόνια μετά την αρχική του κυκλοφορία, το Strike έλαβε μικρή διεθνή διανομή, μόνο στη Γερμανία και την Αυστρία. ^[23] Η ταινία επανακυκλοφόρησε το 1967 με μουσική παρτιτούρα. ^[24]

Υποδοχή

Για την Pravda , ο Mikhail Koltsov αποκάλεσε το Strike «την πρώτη επαναστατική δημιουργία του κινηματογράφου μας». ^[6]^[20] Ωστόσο, η αντίδραση του κοινού στην ταινία ήταν ανάμεικτη, ιδιαίτερα όσον αφορά τη σάτιρα και το γκροτέσκουρι της. ^[20] Οι αξιωματούχοι της Proletcult επιτέθηκαν στον «περιττό, αυτοκατευθυνόμενο φορμαλισμό και τέχνασμα» της ταινίας. ^[25] Οι αρχές επέκριναν την εκκεντρικότητά του και τη σχέση μεταξύ του ιδεολογικού περιεχομένου και της μορφής του. ^[20]

Στη Διεθνή Έκθεση Μοντέρνων Διακοσμητικών και Βιομηχανικών Τεχνών του 1925 στο Παρίσι, ο Αϊζενστάιν τιμήθηκε με χρυσό μετάλλιο για το Strike . ^[26] Μετά την πρώτη βρετανική προβολή της ταινίας το 1956, ο Ivor Montagu σημείωσε τον συνδυασμό ρεαλισμού και «φανταστικού κλόουν, σημειώνοντας ότι, «εκεί πηγάζει ένας πλούσιος ντους πυροτεχνημάτων: παραβιάσεις κάθε κανόνα, πειράματα στη μέθοδο, τόση αφθονία δοκιμών τρέχει όπως ποτέ δεν είχε ονειρευτεί στον κινηματογράφο πριν ή δει από τότε σε ένα μόνο έργο? διαβολικές και ταλαντευόμενες αλλαγές διάθεσης…τα πάντα σε τόσο ακατανίκητη ποσότητα ^» .Το ποίημα του The Waste Land , γράφοντας ότι «λειτουργεί μέσα από…σκόρπιες εικόνες, καθεμία από αυτές ακριβώς συγκεκριμένες αλλά και συμβολικές, η αντιπαράθεση των οποίων ξαφνιάζει και εκπλήσσει». ^[27]

Το κοινό του δυτικού κινηματογράφου ανακάλυψε ξανά το Strike στα μέσα της δεκαετίας του 1960, εκτιμώντας τη ζωντανή του εκκεντρικότητα. ^[28] Σε μια κριτική για το Les Temps modernes , ο Christian Zimmer περιέγραψε την ταινία ως “μια ανάμνηση μελλοντικών ατρακτών”. ^[24] Ο Geoff Andrew του Time Out την χαρακτήρισε την «πιο ευπρόσδεκτη» ταινία του Eisenstein, προσθέτοντας ότι «οι σκληρά όμορφες εικόνες… ριζώνουν την ταινία αβίαστα στην προσγειωμένη πραγματικότητα, αλλά η αδυσώπητη ενέργεια και η εφεύρεσή της μεταμορφώνουν το όλο θέμα σε ένα θορυβώδες , ξυπνώντας ύμνο στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και θάρρος». ^[29]

Κληρονομιά

Η ταινία άσκησε επιρροή στους σκηνοθέτες Alexander Dovzhenko και Fridrikh Ermler . ^[21] Οι καινοτομίες του αγκαλιάστηκαν από την ομάδα Factory of the Eccentric Actor [ ru ] , με τον σκηνοθέτη Grigori Kozintsev να λέει, “Πρέπει όλοι να βλέπουμε το Strike ξανά και ξανά, μέχρι να μπορέσουμε να το καταλάβουμε και να υιοθετήσουμε τη δύναμή του για τη δική μας.” ^[30]

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, το Strike είναι πλέον μέρος της συλλογής Essential Cinema Repertory της Anthology Film Archives . ^[31]

Ο Francis Ford Coppola αναβιώνει/παραθέτει τη μεταφορά της σφαγής της αγελάδας στο τέλος του Apocalypse Now (1979)

Σημειώσεις

^ Bordwell 1993 , σελ. 51
^ Bordwell 1993 , σελ. 54
^ Bordwell 1993 , σελ. 58
^ Leyda 1960 , σελ. 180
^Μετάβαση σε:^a ^b Yurenev 1974, σελ. 170
^Μετάβαση σε:^a ^b Leyda 1960, σελ. 181
^Μετάβαση σε:^a ^b ^c Leyda & Voynow 1982, σελ. 16
^ Bordwell 1993 , σελ. 10
^ Bergan 1997 , σελ. 91
^ Bergan 1997 , σελ. 91–92
^ Bergan 1997 , σελ. 92
^Μετάβαση σε:^a ^b Yurenev 1974, σελ. 171
^ Bergan 1997 , σελ. 91–92
^ Bergan 1997 , σελ. 91–93
^Μετάβαση σε:^a ^b Leyda 1960, σ. 182–183
^ Leyda & Voynow 1982 , σελ. 154
^ Bergan 1997 , σελ. 46
^Μετάβαση σε:^α ^β Montagu, Ivor (1956). “Απεργία”. Όραση & Ήχος . Τομ. 26, αρ. 2. σελ. 107.
^ Bordwell 1993 , σελ. 54–56
^Μετάβαση σε:^a ^b ^c ^d Bergan 1997, σελ. 97
^Μετάβαση σε:^a ^b Leyda 1960, σελ. 184
^ Iampolski, Mikhail (1999). “Сублимация как формообразование” [Sublimation as Form Production]. Kinovedcheskie zapiski [ ru ] (στα ρωσικά). 43 : 66–87 . Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2022 .
^ Leyda 1960 , σελ. 218
^Μετάβαση σε:^a ^b Bergan 1997, σελ. 263
^ Bergan 1997 , σελ. 8
^ Leyda 1960 , σελ. 205
^ Leyda 1960 , σελ. 183
^ Bergan 1997 , σελ. 50
^ Andrew, Geoff (10 Σεπτεμβρίου 2012). «Απεργία» . Time Out . Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2022 .
^ Leyda 1960 , σελ. 201
↑ «Essential Cinema» . Ταινιοθήκη Ανθολογίας . Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2022 .

Αναφορές

Bergan, Ronald (1997), Sergei Eisenstein: A Life in Conflict , Woodstock, Νέα Υόρκη: The Overlook Press, ISBN 0-87951-924-Χ.
Bordwell, David (1993), The Cinema of Eisenstein , Cambridge, MA: Harvard University Press, ISBN 978-0-674-13138-5.
Leyda, Jay (1960), Kino: A History of the Russian and Soviet Film , Νέα Υόρκη: Macmillan, hdl : 2027/mdp.39015003853564 , OCLC 1683826.
Leyda, Jay; Voynow, Zina (1982), Eisenstein at Work , Νέα Υόρκη: Πάνθεον, ISBN 978-0-394-74812-2.
Yurenev, Rostislav , επιμ. (1974), Эйзенштейн в воспоминаниях современников [ Eisenstein in the Memoirs of Contemporaries ] (στα ρωσικά), Iskusstvo.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Απεργία στο IMDb
Απεργία στη βάση δεδομένων ταινιών TCM
Το Strike είναι διαθέσιμο για δωρεάν λήψη στο Internet Archive
Απεργία στο AllMovie
Strike με δυνατότητα παρακολούθησης στο RussianFilmHub.com με αγγλικούς υπότιτλους

[1] Bordwell 1993 , σελ. 51

[2] Bordwell 1993 , σελ. 54

[3] Bordwell 1993 , σελ. 58

[4] Leyda 1960 , σελ. 180

[Yurenev,_p.170-5] Μετάβαση σε:^a ^b Yurenev 1974, σελ. 170

[Leyda,_p.181-6] Μετάβαση σε:^a ^b Leyda 1960, σελ. 181

[Leyda_&_Voynow,_p.16-7] Μετάβαση σε:^a ^b ^c Leyda & Voynow 1982, σελ. 16

[8] Bordwell 1993 , σελ. 10

[9] Bergan 1997 , σελ. 91

[10] Bergan 1997 , σελ. 91–92

[11] Bergan 1997 , σελ. 92

[Yurenev,_p.171-12] Μετάβαση σε:^a ^b Yurenev 1974, σελ. 171

[13] Bergan 1997 , σελ. 91–92

[14] Bergan 1997 , σελ. 91–93

[Leyda,_p.182–183-15] Μετάβαση σε:^a ^b Leyda 1960, σ. 182–183

[16] Leyda & Voynow 1982 , σελ. 154

[17] Bergan 1997 , σελ. 46

[Montagu-18] Μετάβαση σε:^α ^β Montagu, Ivor (1956). “Απεργία”. Όραση & Ήχος . Τομ. 26, αρ. 2. σελ. 107.

[19] Bordwell 1993 , σελ. 54–56

[Bergan,_p.97-20] Μετάβαση σε:^a ^b ^c ^d Bergan 1997, σελ. 97

[Leyda,_p.184-21] Μετάβαση σε:^a ^b Leyda 1960, σελ. 184

[22] Iampolski, Mikhail (1999). “Сублимация как формообразование” [Sublimation as Form Production]. Kinovedcheskie zapiski [ ru ] (στα ρωσικά). 43 : 66–87 . Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2022 .

[23] Leyda 1960 , σελ. 218

[Bergan,_p.263-24] Μετάβαση σε:^a ^b Bergan 1997, σελ. 263

[25] Bergan 1997 , σελ. 8

[26] Leyda 1960 , σελ. 205

[27] Leyda 1960 , σελ. 183

[28] Bergan 1997 , σελ. 50

[29] Andrew, Geoff (10 Σεπτεμβρίου 2012). «Απεργία» . Time Out . Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2022 .

[30] Leyda 1960 , σελ. 201

[31] «Essential Cinema» . Ταινιοθήκη Ανθολογίας . Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2022 .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

[25]

[26]

[27]

[28]

[29]

[30]

[31]

Πρωτομαγιά των λουλουδιών και των εργατών

Τσάρλι Τσάπλιν από την ταινία ‘Μοντέρνοι Καιροί’ 1936 Μηχανή ταίσματος:

https://www.youtube.com/watch?v=eAY7yghMNuY