Το ξύλο άλλαξε τη ζωή τους: Το ελληνικό χωριό-θαύμα που βρήκε χρυσάφι στα δέντρα και έχει 0% ανεργία
Είναι ένα χωριό που δεν μοιάζει με τα άλλα. Δεν έχει ούτε ξενοδοχεία, ούτε ενοικιαζόμενα δωμάτια. Δεν περιμένει επισκέπτες για να τονώσει την οικονομία του και για αυτό δεν υπάρχουν καν ταβερνάκια. Παρόλα αυτά, οι κάτοικοι της Μηλιάς Μετσόβου, του γραφικού χωριού που θα το βρείτε σε υψόμετρο 1160μ στην Πίνδο, εργάζονται όλοι και είναι ευτυχισμένοι στην ηρεμία τους.
Υπάρχουν μόνο τρία καφενεία στα οποία πάνε οι ντόπιοι για να πουν τον πρωινό τους καφέ ή το ουζάκι τους το απόγευμα. Αλλά η Μηλιά, που έχει χαρακτηριστεί παραδοσιακός οικισμός, σήμερα δεν έχει ούτε έναν άνεργο.
Δουλεύοντας το ξύλο κατασκευάζουν και στην συνέχεια εμπορεύονται προϊόντα λαϊκής τέχνης και όχι μόνο. Αυτή η επαγγελματική δραστηριότητα συνέβαλε στην οικονομική ευημερία τους αλλά και στην ανακοπή του μεταναστευτικού ρεύματος προς το εσωτερικό και το εξωτερικό που είχε αρχίσει από τη δεκαετία του 1950.
Η οικονομία του χωριού στηρίζεται αποκλειστικά στο ξύλο. Οι 100 οικογένειες απασχολούνται αποκλειστικά στα 40 εργαστήρια ξυλογλυπτικής και επεξεργασίας του ξύλου, ενώ οι δύο δασικοί συνεταιρισμοί έχουν 60 μέλη.
Το Δασαρχείο, βάσει διαχειριστικής μελέτης, έχει παραχωρήσει στους συνεταιρισμούς, δάση οξιάς και μαύρης πεύκης, εκτάσεως 36.000 στρεμμάτων. Την οξιά εκμεταλλεύονται για τη λαϊκή τέχνη, ενώ τη μαύρη πεύκη για τη δημιουργία κολόνων της ΔΕΗ και τις οικοδομές.
Τα εργαστήρια, βρίσκονται στα υπόγεια των σπιτιών, ενώ ο επισκέπτης σε κάθε γωνιά του οικισμού αντικρίζει μεγάλες ποσότητες ξυλείας τις οποίες, όπως εξηγούν, αφήνουν σε πρώτο στάδιο έξω για να στεγνώσουν και στη συνέχεια τις μεταφέρουν σε υπόγεια, για να ολοκληρωθεί η διαδικασία.
Οι Μηλιώτες από μικρά παιδιά μαθαίνουν από τους μεγαλύτερους πως να δίνουν μορφή στο ξύλο και να φτιάχνουν βαρέλια, οικιακά σκεύη όπως πλάστες κουτάλες, θήκες για ψωμί, δοχεία για νερό και κρασί, κρεμάστρες, καθρέπτες και πολλά άλλα είδη, χρήσιμα για το σπίτι και τη διακόσμηση. Αρκετοί είναι αυτοί που εμπνέονται από τα ζώα του δάσους που τους περιβάλλει και δημιουργούν αρκούδες και λύκους, από ξύλο, ως διακοσμητικά.
“Η επεξεργασία του ξύλου και η λαϊκή τέχνη, αποτελεί παράδοση στον τόπο μας. Αυτή η παράδοση μεταφέρεται από γενιά σε γενιά, από πατέρα σε γιο. Οι πατεράδες μας τα δούλευαν όλα στο χέρι. Εμείς έχουμε εκσυγχρονιστεί. Προσθέσαμε και μηχανήματα, η εργασία μοιράζεται στο χέρι και το πριόνι ή τον τόρνο» έχει αναφέρει παλαιότερα στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Αναστάσιος Κουτελίδας.
Τελευταία οι Μηλιώτες κατήργησαν και το πετρέλαιο. Έφτιαξαν ξυλολέβητες για να ζεσταίνονται τους χειμώνες που στο χωριό είναι ιδιαίτερα σκληροί.
Χαρακτηριστικό του χωριού είναι η βαλσαμωμένη αρκούδα
Στο κέντρο του χωριού, θα δείτε μια βαλσαμωμένη αρκούδα, η οποία βρέθηκε τραυματισμένη από κάτοικο της περιοχής και εξέπνευσε την ίδια ημέρα. Το άτυχο ζώο βαλσαμώθηκε και τοποθετήθηκε σε γυάλινη κατασκευή, προκειμένου να ευαισθητοποιηθούν οι κάτοικοι και οι επισκέπτες της περιοχής.
Δείτε στο βίντεο την Μηλιά και γνωρίστε την ιστορία της