Διακαινήσιμος εβδομάς (Καινή, δηλαδή καινούργια βδομάδα).
‘Έτσι ονομάζεται η εβδομάδα από την Κυριακή του Πάσχα μέχρι και την Κυριακή του Θωμά. Στα πρώτα Χριστιανικά χρόνια την νύχτα του Μεγάλου Σαββάτου βαπτίζονταν ομαδικά όσοι είχαν κατηχηθεί στις Χριστιανικές αλήθειες. Οι νεοβαπτισμένοι φορούσαν καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής της βδομάδας λευκά ρούχα ως ένδειξη της πνευματικής τους αναγέννησης, ανακαίνισης και καθαρότητας , για αυτό λεγόταν “καινή” και “λευκή βδομάδα” ή Λαμπροβδομάδα όπως την αποκαλούσαν οι μητέρες μας.
Οι Κανόνες της Εκκλησίας επιτρέπουν την κατάλυση όλων των τροφών στη διάρκεια αυτής της εβδομάδας. Δίνεται μάλιστα η δυνατότητα στους πιστούς να μεταλαμβάνουν καθημερινά. Συνιστούν όμως και καθημερινό εκκλησιασμό. Να γιορτάζουμε “Θεοπρεπώς και ουχί μόνον πανηγυρικώς μή μόνον κοσμικώς αλλά και υπερκοσμίως” . Να ευφραινόμαστε με ωδές ψαλμούς και ύμνους πνευματικούς και όχι μόνο με χορούς και διασκεδάσεις. Παλιότερα η αρχή του εκκλησιαστικού έτους δεν ήταν η 1η Σεπτεμβρίου αλλά η Κυριακή του Πάσχα.
Διανύουμε την πιο” καλή εβδομάδα” του χρόνου. Για τις πολύπαθες γιαγιές και μητέρες ήταν η αγαπημένη τους εβδομάδα. Την περίμεναν πως και πως γι’ αυτό έκαναν αγόγγυστα ,τόσες ετοιμασίες για να την καλωσορίσουν. Απείχαν τη βδομάδα αυτή από κάθε είδους εργασίες εκκλησιαζόμενες και ευφραινόμενες φορώντας τα Λαμπριάτικα τους ρούχα. ‘Ήταν η επίσημη εβδομάδα διακοπών τους η “εύκαιρος” εβδομάς όπως την λένε οι Πόντιοι.
Στην ανοιξιάτικη φύση επικρατούσε η χαρά της Αναστάσεως. Μικροί και μεγάλοι γιόρταζαν με όλη την Πλάση .”Καταλάβαιναν” τί είναι Πασχαλιά και “θαραπαύονταv” πραγματικά.Bίωναν τα προσωπικά τους εγκαίνια, την αναγέννηση, την ανακαίνιση. Την όντως χαρά που πήγαζε από τα πιο πολύτιμα πράγματα τότε: Την Αναστάσιμη Θεία λειτουργία, το κόκκινο αυγό, τη λαμπάδα, τα καινούργια παπούτσια και ρούχα, τα ασβεστωμένα τοίχια και, φράχτες , τη λουλουδιασμένη φύση, τους ήχους από τα κελαηδήματα των πουλιών και τις μελωδίες από τα κυπροκούδουνα των κοπαδιών. Η χαρά από την Ανάσταση του Χριστού ανακαίνιζε και “αλλοίωνε καλώς” τα πάντα..
Στις μέρες μας ,γεμάτες από κάθε μορφής σύννεφα θλίψης, το Πάσχα είναι η..μάχη του οβελία η μεγάλη έξοδος των εκδρομέων, η ολιγοήμερη απόδραση από την σκληρή καθημερινότητα, επίσκεψη στη γενέτειρα για “άσωτο φαγητό και ποτό”. Eνώ οι οδικές αρτηρίες των μεγαλουπόλεων είναι άδειες, παρατηρείται μεγάλη κυκλοφοριακή συμφόρηση στους.. αγαπημένους Πασχαλινούς προορισμούς και στις σωματικές και πνευματικές μας αρτηρίες.
Μη περιμένουμε και του “χρόνου Πάσχα”. Aς μεταμορφώσουμε την καθημερινότητά μας σε “καινή” ζωή ώστε να έχουμε κάθε μέρα Πασχαλιά. Ας αφήσουμε τον κακό μας εαυτό “στα όρη στα άγρια βουνά” και ας επιστρέψουμε σώοι και αβλαβείς όχι μόνο στον προορισμό μας αλλά και στον νέο εαυτό μας τον ανακαινούμενο από το Αναστάσιμο Φώς. Ας χαρούμε την καρποφορία της πλάσης προσβλέποντες στην δική μας καινούργια πνευματική καρποφορία.
Χριστός Ανέστη!!
“Εγκαινίζεσθε αδελφοί. Εν καινότητι ζωής ας περιπατήσωμεν, σταυρώνοντας τον παλαιό άνθρωπο συν τοις παθήμασι αυτού “
Την εβδομάδα που διανύουμε ας δοκιμάσουμε να γευθούμε και εμπειρίες της νέας Αναστημένης ζωής.